Moment van persoonlijke bespiegeling

Ik had deze week een cliënt die te maken had met roddel en achterklap. Er werden achter zijn rug hele vervelende, onware dingen over hem verteld en hij had geen enkele grip op de verspreiding van die geruchten. Hij vroeg mij hoe hij daar nou eigenlijk het beste mee om kon gaan?

Ik vroeg hem wat er bij hem in zijn hoofd, in zijn hart en in zijn lichaam gebeurde, toen hij het nieuws kreeg van de roddels. Van alles natuurlijk: boos, verdrietig, spanning, wraakscenario’s.

Niets waar hij blij van werd, niets wat hem verder bracht op zijn persoonlijke pad, zei hij.

Na enig nadenken toch wel: hij realiseerde zich dat de roddels hem herinnerde aan een nare tijd, waarvan hij had gehoopt dat die achter hem lag. Het vuurtje dat opnieuw werd opgerakeld in zijn hoofd en zijn hart, deden hem beseffen dat het hem toch nog steeds kon raken. De vraag was wat hij nog achter zich moest laten? En die vraag gaf hem nieuwe inspiratie voor zijn eigen groeipad.

Ik was trots op hem! Trots op de manier waarop hij niet in reactie schoot, maar vanuit zelfreflectie op zoek ging naar de respons die het beste paste bij hem.

De roddels en de achterklap? Alleen domme mensen geloven verhalen die ze niet zelf hebben gecheckt. Mensen waar hij zo wie zo geen boodschap aan had. Hij had wel iets aan de boodschap die hij kreeg van zichzelf: verder op zijn eigen pad, leven vanuit zijn eigen waarden, bijdragen aan dat wat hij belangrijk vind in de wereld.

Ik wens iedereen deze week zo’n mooi moment van persoonlijke bespiegeling toe!