Moment van persoonlijke keuze

Merk je van jezelf wel eens dat je in je gedachten kringetjes kunt draaien en steeds weer uitkomt bij daar waar je begonnen bent? Dat die gedachten je ook niets opleveren, behalve hoofdpijn of een rotgevoel? Dan heb je dus niet nagedacht, maar alleen maar gedachten voorbij zien komen en vooral negatieve gedachten van nog meer brandstof voorzien. Nadenken is iets anders: dat is een gerichte, bewuste, actieve inspanning, waar je gek genoeg meestal niet moe van wordt.

Deze week zette ik een cliënt aan tot nadenken in plaats van gedachten voeden. Nadenken over de keuze die hij te maken had, in plaats van zich te verzetten tegen de omstandigheden waar hij in terecht was gekomen.

Soms vergeten we namelijk dat wij zelf bepalen welke richting ons leven neemt, ongeacht de  omstandigheden waarin we ons bevinden. Accepteer de omstandigheden die je hebt en maak van daaruit – met gericht nadenken – een verstandige keuze waar je blij van wordt.

De cliënt werd rustig en wijs: hij wist precies wat hem te doen stond!

Moment van persoonlijke bespiegeling

Ik had deze week een cliënt die te maken had met roddel en achterklap. Er werden achter zijn rug hele vervelende, onware dingen over hem verteld en hij had geen enkele grip op de verspreiding van die geruchten. Hij vroeg mij hoe hij daar nou eigenlijk het beste mee om kon gaan?

Ik vroeg hem wat er bij hem in zijn hoofd, in zijn hart en in zijn lichaam gebeurde, toen hij het nieuws kreeg van de roddels. Van alles natuurlijk: boos, verdrietig, spanning, wraakscenario’s.

Niets waar hij blij van werd, niets wat hem verder bracht op zijn persoonlijke pad, zei hij.

Na enig nadenken toch wel: hij realiseerde zich dat de roddels hem herinnerde aan een nare tijd, waarvan hij had gehoopt dat die achter hem lag. Het vuurtje dat opnieuw werd opgerakeld in zijn hoofd en zijn hart, deden hem beseffen dat het hem toch nog steeds kon raken. De vraag was wat hij nog achter zich moest laten? En die vraag gaf hem nieuwe inspiratie voor zijn eigen groeipad.

Ik was trots op hem! Trots op de manier waarop hij niet in reactie schoot, maar vanuit zelfreflectie op zoek ging naar de respons die het beste paste bij hem.

De roddels en de achterklap? Alleen domme mensen geloven verhalen die ze niet zelf hebben gecheckt. Mensen waar hij zo wie zo geen boodschap aan had. Hij had wel iets aan de boodschap die hij kreeg van zichzelf: verder op zijn eigen pad, leven vanuit zijn eigen waarden, bijdragen aan dat wat hij belangrijk vind in de wereld.

Ik wens iedereen deze week zo’n mooi moment van persoonlijke bespiegeling toe!