Daar sta je dan. Je had het allemaal zo mooi uitgestippeld
en dan loopt het leven opeens heel anders dan je had verwacht. Na 23 jaar
huwelijk kom je tot de conclusie dat het ‘huisje-boompje-beestje’ gevoel heeft
plaatsgemaakt voor een verdovende sleur waarin nog maar weinig ruimte is voor
echt geluk en plezier. Als je terugkijkt dan vraag je je af waar het is
misgegaan, waar die vrolijke en onbevangen jongeling in jezelf is gebleven?? Je
piekert en drukt het gevoel weer weg. “Dat
zal iedereen wel hebben” denk je
dan. En daarmee bagatelliseer je je eigen gebrek aan geluk. En zo blijf je, zonder dat je het goed in de
gaten hebt, hangen in de sleur van je leven. Samen oud worden dan maar, zonder
al te veel sores aan je hoofd…….
Voor de meeste mensen is dit een beeld waar ze van gruwen,
en toch overkomt het heel veel mensen. Als je kritisch naar je eigen situatie
kijkt dan zullen de meeste mensen er niet aan ontkomen dat het een herkenbare
situatie is. Misschien denk je tijdens
het lezen van deze blog dat het bij jou niet het geval is; dat kan en dat hoop
ik, maar ik wil je toch uitnodigen om die vraag eens echt goed kritisch te
onderzoeken. Er is niets mis mee om zo door te gaan zolang je die keuze maar
heel bewust maakt. Maar besef je wel dat je ook een andere keuze kunt maken.
Dat je nu eenmaal soms een andere afslag moet proberen als je op een kruispunt
staat en dat het niet erg is om een onbekende weg te proberen.
Ik nodig je uit
om de confrontatie met jezelf aan te gaan en iedere week jezelf voor te nemen
om één ding anders te gaan doen. Trek jezelf uit de sleur die anders
onvermijdelijk is en ontdek dat er meer is, dat je meer kunt en dat je veel meer
kunt lachen dan dat je nu doet.
Maak met jezelf en in jezelf die reis van je leven; kijk
terug hoe het was en kies of je zo verder wilt. Ik kan het je van harte
aanraden.
Rien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten