Gisteren weer op pad geweest met een nieuwe cliënt. De reis gaat naar het zuiden van het land waar ze is geboren en opgegroeid. Ze is trots op haar afkomst, haar vader had een openbare functie in de gemeenschap en zijn werk is letterlijk zichtbaar in de gemeente. Mooi om te zien hoe een mensenleven letterlijk sporen kan achterlaten waar anderen plezier aan beleven.
Samen stil aan het graf
Ze werkt hard, elke dag en altijd, om de nalatenschap van haar vader eer aan te doen. Eigenlijk put ze zich teveel uit en weet ze niet van ophouden. Dat is een beetje te veel van het goede en doet nou juist geen eer aan hem. Hij was immers een levensgenieter en ook daar heeft ze dierbare herinneringen aan. We staan samen stil aan het graf van haar vader en ze brengt de herinneringen van vroeger samen met de voornemens voor haar toekomst: minder hard werken, beter voor zichzelf zorgen, meer genieten!
Wijze lessen
We poetsen samen nog even de grafplaat iets op, verzetten wat bloemen en halen wat bladeren weg. Zo is het goed, daar ligt haar lieve vader: hij geeft haar wijze lessen mee voor haar toekomst. Soms liggen nieuwe paden voor onze neus en zien we ze niet omdat we teveel gefocust zijn op het blijven bewandelen van de oude.
Nieuw duurzaam gedrag
Op dat moment kan een vreemde (want dat ben ik als haar coach toch eigenlijk wel) je de richting aanwijzen en pak je het nieuwe pad op zonder er enige moeite voor te hoeven doen. Tevreden gaan we naar huis met een lijst van inzichten en uiteraard coachopdrachten om de inzichten om te zetten in nieuw en duurzaam gedrag.
Jose
